Wnętrze, które jest stylizowane w określony sposób jest powszechnie podziwiane. Jest cudowna, luksusowa, doskonała i … trochę nudna w swojej doskonałości. Być może właśnie dlatego koncepcja mieszania stylów — umiejętność łączenia pomysłów i technik z różnych kierunków — jest tak pociągająca.
Jeśli podoba Ci się modny, nieco bardziej surowy loft, a Twoja rodzina chciałaby spędzać wieczory w salonie w stylu prowansalskim, nie musisz wylewać potu. Połączenie stylów pozwala cieszyć się ekskluzywnym wzornictwem i zaletami kilku kierunków.
Dosłowne rozumienie zwrotu mieszanie stylów prowadzi do nieporozumień i błędów. Nie chodzi o przypadkowe łączenie rzeczy, kolorów i materiałów, które lubisz. Tak naprawdę mieszane wnętrze jest godne uwagi tylko wtedy, gdy jest stworzone według ścisłych praw harmonii. W nim, jak w każdym stylu, nie ma przypadkowych szczegółów, a harmonijny projekt opiera się na następujących zasadach:
Zasada 80/20. Zasada Pareto, tak lubiana przez ekonomistów, ma zastosowanie również w projektowaniu. Oznacza to, że dla mieszanki stylów we wnętrzu odpowiednia jest proporcja: 80% wystroju i mebli zapożyczamy z jednego stylu, a 20% z drugiego.
Jedność formy. Obiekty należące do różnych stylów powinny się w jakiś sposób pokrywać. Jeśli klasyczny salon zdobi stolik kawowy Prowansja na eleganckich nogach, podniósł parę podobnych komód lub gablot z szafkami.
Dobór schematów kolorystycznych. Sposób win-win jest użycie jasnego tła i nie iść za burtę ze skomplikowanymi jasnymi kolorami. Dla innych odcieni istnieją wykresy kombinacji kolorów wnętrz, które obfitują w Internecie.
Linkowanie. Wnętrze jest harmonijne, jeśli przedmioty łączy kolor lub faktura. Na przykład tak różne rzeczy jak barokowy stół i nowoczesna sofa mogą doskonale dogadać się z dekoracyjnymi poduszkami i serwetkami w jednym kolorze, albo kwiatowy nadruk na fotelu powtarza wzór na wazonie.
Materiały. Najgorszym rozwiązaniem jest łączenie materiałów zbliżonych wyglądem, ale różniących się charakterem, np. laminatu, naturalnego drewna czy płytek z imitacją drewna. Różne faktury materiałów są idealne właśnie do strefowania pomieszczenia.
Zastosowanie kotwicy (kontrastu). Technika oparta na skrajnościach, gdzie parę lub trzy elementy zapożycza się z diametralnie odmiennego stylu. Na przykład orientalny dywan w angielskim biurze lub luksusowy żyrandol w salonie high-tech.
Różnorodność sposobów łączenia dzieli się na trzy główne kierunki. Wszystkie trzy — eklektyczny, fusion i kicz — otoczone są aureolą romantycznego permisywizmu, przy czym kicz jest też doprawiony sporą dawką ekstrawagancji. Niemniej jednak trendy te mają swoją specyfikę i zasady realizacji we wnętrzach.
Ten mieszany styl ukształtował się w pierwszej połowie XIX wieku, kiedy Europejczycy osiedlili się w zamorskich koloniach i zaczęli przywozić do domu zapierające dech w piersiach przedmioty. Uderzającym przykładem eklektyzmu były ówczesne gabinety i salony w stylu kolonialnym angielskim.
Współczesny eklektyzm nie jest tak konserwatywny. Choć jej podstawą jest wciąż klasyka, można dodać do niej wszelkie inne trendy (nowoczesne, etniczne, a także same klasyczne style). Eklektyzm charakteryzuje się następującymi cechami:
Podstawy. 80% wystroju wnętrz to zapożyczenia ze stylów klasycznych: renesansu, rokoko, baroku. Typowe są również style gotycki i nowszy wiktoriański. Dwa, rzadko trzy style są mieszane.
Kolor. Dominuje niepozorna paleta: jasne, pastelowe lub naturalne niedopowiedziane odcienie. Kontrastowe odcienie mogą być w zasadzie nieobecne, wtedy akcentem jest bogaty pastelowy kolor.
Akcesoria. Eklektyzm pozwala na łączenie różnych stylów i epok, od zabytkowych żyrandoli i antyków po nowoczesne plisowane zasłony i plastikowe meble. Świetnie wyglądają kolekcje obrazów, naczyń i bibelotów wykonanych z ceramiki i porcelany.
Nouveau. Odrobina luksusu — skórzana tapicerka, jedwabne tapety, dywany, zabytkowa porcelana.
Mówi się, że styl ten wywodzi się od projektantów mebli na Filipinach pod koniec lat 80. Niezwykły styl wnętrza charakteryzuje się elegancją bez ciężkości i następującymi cechami:
Fuzja kultur. Wbrew Kiplingowi, który mówił, że «Zachód jest Zachodem, a Wschód Wschodem i razem nie mogą się spotkać», fuzja potrafiła elegancko połączyć zachodnią technologię i wschodnie tradycje. Drewniany tajski stół z rzeźbionymi nogami i zaawansowany technologicznie fotel spokojnie koegzystują w tym wnętrzu. Można mieszać kilka stylów, w tym klasyczne.
Nacisk na prostotę. W przeciwieństwie do przeładowanego detalami eklektyzmu, wnętrza fusion nie wyglądają luksusowo, a raczej niedbale luksusowo. Do osiągnięcia celu służą akcenty w postaci mebli vintage i antycznych, oryginalnych faktur i luksusowych tkanin.
Magia koloru. Wnętrze nie byłoby kompletne bez jasnych kolorów. Orientalny splendor jest niewyobrażalny bez liliowych, karmazynowych, turkusowych, złotych i innych różowych odcieni.
Dżungla wzywa. O pochodzeniu stylu świadczy zamiłowanie do motywów kwiatowych i animalistycznych w wystroju i tkaninach.
Aby uzyskać mieszkanie fuzyjne, zobacz poniższy film:
Dziś kicz, który ukształtował się do końca lat 70. XX wieku, postrzegany jest jako subtelny trolling kultury masowej z jej powszechną niesmacznością, choć kicz był najprawdopodobniej udaną próbą przetrawienia rozkoszy społeczeństwa konsumpcyjnego. Główna zasada tego mieszanego stylu we wnętrzu głosi brak jakichkolwiek zasad i lekceważenie norm, ale można w nim wyróżnić pewne wspólne cechy. Kicz kieruje się następującymi zasadami:
Atmosfera klubu nocnego. Mile widziane jest stosowanie neonowych i kwaśnych odcieni, a także ich barwnych zestawień. Częstą opcją jest, gdy jasny wystrój, meble i akcesoria są zestawione z jaśniejszym tłem i są dobrze postrzegane przez nieprzygotowaną osobę. W drugim przypadku kombinacje kolorów cytryny, różu, sałaty, żółci pochłaniają nie tylko tapicerkę mebli, ale także powierzchnię ścian; nie każdy może mieszkać w takim wnętrzu.
Zestawienie dowolnych materiałów wykończeniowych w dowolnych wariantach, zastosowanie plastiku, szkła, metalu wraz z tradycyjnym drewnem czy tynkiem.
Zastępowanie materiałów. Plastik mylony jest z drewnem, drewno z metalem.
Zastosowanie rozbieżnych mebli. To proste: im więcej różnych kawałków, tym lepiej. Wdzięczny japoński stół można sparować z drogą skórzaną sofą i wiklinowym krzesłem ogrodowym.
Akcesoria. Mnóstwo bibelotów, rozrzucone naczynia, mieszanka graffiti, zdjęć i obrazów w ciężkich ramkach na ścianach.
Fuzja stylów w wystroju wnętrz to technika o wielkim potencjale. Jeśli użycie tylko jednego stylu wydaje się zbyt nudne, to ekscytujące połączenie kolorów, wystroju, mebli i akcesoriów może pomóc. Dobrze ukształtowany eklektyzm, fusion czy kicz sprawi, że pomieszczenie będzie wyjątkowe: oryginalne i dynamiczne.
Trochę więcej uwagi!
Czy uważasz, że aranżacja takiego wnętrza w salonie lub jadalni jest warta wysiłku? Wiele osób uważa, że prowokacyjne wnętrze urzeka tylko na początku, a potem następuje zmęczenie; jasne detale nudzą i zaczynają drażnić.
